AUXE DA ESTREMA DIREITA

A proliferación da ultradereita ven estendéndose coma unha mancha de aceite por territorios ben diferentes.

 

O DEREITO A DECIDIR

O povo escocés dixo non. A consulta celebrouse con normalidade.
O líder nacionalista,Alex Salmond,presentou a demisión.

 

  Esta sucesión de acontecementos,impensabeis en España demostran que consultar á cidadanía é a solución sempre.

 En Cataluña non será tan doado o camiño,non será tan normal. A Generalitat presenta unha lei de consultas que o Goberno central recurre,máis ben bloquea á espera de que un tribunal político coma o Constitucional decida sobre a cuestión.

 

De todas as comparacións que teño escoitado penso que acerta a do divórcio:ninguén pode ser obrigado a permanecer casado pola forza,se lle negamos o divorcio a quen sexa, será cuestión de tempo que o consiga. Se os cataláns teñen claro que a independencia de España é o seu camiño rematarán sendo independentes. Facerlle-lo camiño máis complicado pode ser coma botarlle gasolina ao lume. Pode estimular no canto de disuadir.

A forza dunha ilusión non pode ser detida con tecnicismos legais. Non pode ser neutralizada por políticos en función de burócratas.

A independencia dos cataláns non pode depender da opinión dos murcianos ou os andaluces. Os pobos teñen dereito a decidir o seu futuro.

Os argumentos atemorizadores de que a UE non acollería a un Estado Catalán tampouco parecen funcionar como disuasorio.

Tamén se lles acusa aos nacionalistas de dividir á poboación. Coma se un resultado 50/50 fose culpa deles. Coma se uns comicios sen maiorías fosen culpa de algunha das posicións políticas. ¿Non será, máis ben, que os nosos políticos non teñen nin idea de como xestionar tal situación?

O tan traído e levado "choque de trenes" pode resultar "o tiro pola culata" para as posicións unionistas ou centralistas:poñer a resolución dun conflicto político nas mans das forzas do orde,con posible suspensión da autonomía ou situacións similares non pode senon muscular un sentimento nacionalista que, por mor do pragmatismo rampante, podería quedar máis ben desdibuxado.

 

 

A independencia chegará ou non. O dereito a decidir o futuro é irrenunciábel.



A ALTERNATIVA

A desfeita que está a levarse a cabo co Estado de Dereito nos últimos dous anos non ten precedente.
As regras do bipartidismo máis estricto dictan que o partido chamado a gobernar despois do PP é,"indubidablemente" o PSOE.
Os cidadáns,resignados ata o de agora,poñen en duda tal posibilidade o que se reflicte nas enquisas.
Claro que pode que a crise faga variar o rumbo electoral.Pode que partidos menos votados acaden resultados más favorecedores incluso coa corrente da Ley D'Hont na contra.

 

Pero a reflexión,máis que cal é o cambio no electorado,debería ser cal é o cambio na alternativa que se ofrece.
Porque a alternativa que coñecemos coma "alternancia" non ten sustanciado propostas de calado para resultar creíbel como tal.
A demolición é de tal alcance que a reconstrucción,e máis nestes momentos,antóxase pouco menos que utópica.
Refacer un sistema de protección social e de benestar para os próximos 25 anos require algo máis ca estar en contra dos recurtes,falar mal do goberno ou dicir que "se estivese eu non o faría".
O camiño terá que ser outro.As ideas deberán pasar a primeiro plano para ser contrastadas. Non abonda con opoñerse á situación actual. 

A clave non será qué compre acadar senon o plan creíbel para financiar a consecución dese cambio.
A folla de ruta para,entre outras cousas:

1.-acadar unha sanidade e unha educación públicas e de calidade
2.-unha economía sostíbel que permita o reparto da riqueza en base a criterios ampliamente consensuados.
3.-impedir que as estruturas do Estado sexan usurpadas por maleantes que,a cabalo da corrupción,rematan decidindo qué servizos temos ou non temos que ter.

Nese plan debe figurar o que pretende acadarse e con qué medios,por qué vías se pretende chegar ao obxectivo.
A calqueira se lle ocurrirían moitos xeitos de xenerar economías que son potencialmente capaces de producir emprego sostíbel. Por exemplo as economías verdes que aparecen denostadas ou simplesmente ignoradas en base aos criterios que os lobbys tratan de inculcarnos.
A crise serviu para desenmascarar as verdadeiras intencións tanto de burbullas coma de cracks financieiros.
Só queda que,dela saia tamén o xérmolo dun novo tempo no que,sen dúbida,a sociedade terá que ter un papel moito máis activo. A sociedade será o axente fundamental para desmantelar o vello sistema e conquerir un novo máis xusto e sostíbel.

SON BRASILEGO

No Setembro de 2006 Sérgio Tannus, recén chegado a Compostela actuóu no Teatro Principal. Ficou encantado con Galicia e aquí foi acollido coma un máis.Foi a primeira pedra dunha ponte entre Brasil e Galicia que xa se extendeu a África.
Ademáis,con base en Santiago espallou o seu arte como multiinstrumentista e cantautor por distintas cidades de Europa.

 

Nestes seis anos,Tannus colaborou en multitude de proxectos que culminan nun traballo propio:
"Son Brasilego".
Un traballo no que as colaboracións son tan especiais como bonitos os temas.
O Sérgio Tannus Trío,ben coñecido na noite compostelana é a base musical deste traballo.Un trío de amigos no que o acompañan Serginho Sales e Paulo Silva.
O disco engancha. É variado,ameno,inspirado,soberbio.
Destacan con rotundidade todos os colaboradores, pero atreveríame a dicir que compuxo de xeito soberbio para as mulleres.
Non podo deixar de escoitar "Eu tô Alegre" coa contaxiosa vitalidade de Luanda Cozetti.

Tampouco me resisto á sensibilidade de Aline Frazao en "Quem  disse?" que me deixou abraiado...

A presenza potente,central,elegante de Uxía en "Choro Alegre"....
Ademáis escrebeu un texto para o libreto do CD que deixa patente que Uxía coñece a Sérgio,pode que mellor que ninguén.
Sempre penso que Uxía é a correa de transmisión máis importante para poñer en valor todo este Patrimonio Cultural. Sempre integradora,investigadora,emprendedora,creativa,amiga... Uxía e moito máis que unha artista. Uxía é un referente.
A nosa cultura é algo moito máis amplo do que nos creíamos.Agora empezamos a saber que moito do que somos,do que fomos e seremos, mora máis aló do Atlántico.E moitos sabémolo por ela.

Aquel Setembro de 2006 foi un episodio ben importante que deu lugar a un tema,o 4º,cantado con gusto por Xabier Díaz.

O concerto foi unha descarga de mil voltios pola súa emotividade. Foi un concerto pero foi tamén un acto de irmanamento entre povos que comparten un tronco lingüistico,o galego portugués.
O Sérgio é sensíbel,vital,creativo;valores todos que sobrevoaron o Principal na noite do martes pasado.

Aquel Setembro "que cruzou distancias" chegou a este Decembro de "paz e harmonía" que agoira un percorrido artístico, o do noso brasilego querido,que non podemos nen queremos perder.

"DESPOIS DE TÍ A CHUVIA" EN RIÓS

O pasado sábado 3 de Novembro "Despois de tí a Chuvia" chegou a Riós.
Este recital concerto baséase no libro disco do mesmo nome. Un traballo gravado nos estudos da CRTVG no que Emilio Rúa puxo música aos poemas de Xosé Carlos Caneiro.

"Despois de tí a Chuvia" é un poemario de amor co que o autor dí que "só pretendo mover o silencio". Asegura que Emilio entendeu o propósito.

Xuntos amosan este traballo verdadeiramente interesante xirando por distintos lugares da nosa xeografía.Malia os difíciles tempos que vivimos eles van abrindo un camiño para dar a coñecer a música e a letra de Despois de tí a Chuvia a todos aqueles que gostan do traballo que nace no sentimento.

 

A especial sonoridade que as guitarras e mandolinas de José Gayoso lle proporcionan ao traballo enriquece un,xa de por sí,meritorio traballo.

 

Música e letra xuntas e separadas chegaron a Riós da man dun cantautor das Vendas da Barreira e dun poeta verinense.

 

 

SÓ QUEDA O TEU FANTASMA.-

 

 

 

 

 

 

 

 

CHARLA SOBRE CREACIÓN DE EMPREGO RURAL

O pasado sábado 2 de Novembro o Concello promoveu unha charla orientada á creación de autoemprego aproveitando os recursos do monte.
O desenrolo da charla apuntaba ás posibilidades que o monte pode proporcionar para desenvolver cooperativas que exploten os distintos recursos existentes.
A biomasa,as oliveiras ou os servizos de desbroce,asesoramento,etc foron algunhas das propostas que se apuntaron.

Mágoa que todas estas propostas apareceron inconexas e con pouca preparación.Non estaba previsto desenrolar tema ningún e todo apuntaba a que se trataba de "cubrir o expediente".
Agardemos que se corrixan estas cousas porque a sensación é que,entre os asistentes había interés por recibir propostas ben orientadas.

XORNADAS MICOLÓXICAS II PARTE:RUSSULAS,BOLETUS ERYTHROPUS E GYMNOPILUS SPECTABILIS

Rússula.-
A Rússula adoita ter láminas crema ou brancas e o sabor agradable en crú danos idea do seu valor gastronómico.Pero ollo,esto só vale para a Russula.A Amanita Phalloides tamén ten un agradable sabor en cru,pero é unha especie mortal.

Boletus erythropus.
Aporta unha tonalidade amarela ao cociñalo,característica apreciada en gastronomía.
Pe poroso bermello sen malla e sombreiro oscuro.
Non coller Boletus de pes bermellos e sombreiros rosados ou brancos.

Gymnopilus Spectabilis
Esporada ferruxinosa e restos dun velo parcial(anel). Con estas características podería tratarse dun Cortinarius.Mais ao terse recollido en madeira falamos claramente dun Gymnopilus. A variedade Spectabilis chega a ser moi grande.
En Xapón tamén se coñece como o fungo da risa,malia que,a lo menos nas variedades europeas,non ten efectos alucinóxenos considerabeis.